De geschiedenis van PCS
Wat bezielde Schoonebeek om een Jeu de Boules vereniging op te richten?
Het was in 1989 of 1990 dat uit het bestuur van onze, destijds naast gelegen, fiets crossclub de vraag kwam om een neven vereniging naast de crossclub te verwezenlijken, om op die manier de taken wat te kunnen verlichten (vooral) omtrent de kantine, want die werd door de club weinig gebruikt en aan onderhoud kwam men niet toe. De club ging immers iedere zaterdag naar een wedstrijd ergens in den lande waarbij alle leden mee gingen. Vandaar is die gedachte ontsproten. Maar wat voor nevenvereniging??? Er kwamen zo nu en dan voorstellen, maar deze waren niet realiseerbaar. De jaren gingen voorbij en het idee belandde in de doofpot.
Het gezin Bakker had tijdens hun vakantie te Dalfsen de “Olympische spelen” meegemaakt met alles erop en eraan. Alle takken van sport werden er gespeeld. En de Bakkertjes hebben hier serieus aan deelgenomen. Onder alle sporten was ook het Jeu de Boules. Ik kende het niet en vond het een raar spel, zeg maar rustig stom!
Toch heb ik er aan meegedaan en snapte er eerst de ballen van, maar ik begon het toch wel grappig te vinden. Ik heb weliswaar niet gewonnen, dat weet ik nog wel, maar ik bleef dit spel in gedachten houden. Totdat ik in de krant las dat in Coevorden een Jeu de Boules club was opgericht. Ik heb gelijk de telefoon gepakt en naar de naastgelegen tennis vereniging gebeld met de vraag wie de voorzitter van die nieuwe Jeu de Boules club was. Dit was de heer Bröker. Ik heb een afspraak gemaakt en ben een avond bij Wim Bröker geweest om informatie te verzamelen. Ik zal die avond nooit meer vergeten, want ik was pas om twee uur thuis, maar wel gewapend met de nodige informatie. We hadden tijdens het gesprek al de gedachte om onderling toernooien in regio verband te organiseren. Dit is later uitgegroeid tot de Zuidoost Drenthe Cup, dus zo’n avondje kan iets teweeg brengen. Met alle informatie en ideeën weer naar de crossclub. Doe er maar wat mee, werd er gezegd. Zo gezegd, zo gedaan en we hebben de plannen verder uitgewerkt. We hebben een noodbaan aangelegd op het terrein aan de Kerkhoflaan.
Er werd een open dag gehouden gezamenlijk met de fiets crossers en de jeu de Boules vereniging uit Coevorden heeft een demonstratie gegeven. Ook zij zullen dit waarschijnlijk nooit vergeten, want het was die dag zeer nat en het ging nog sneeuwen ook. Het was toen maart/april 1992 en er kwam helaas niets van de grond. We hebben het nog een keer geprobeerd in juni tijdens de Nederlandse Club Kampioenschappen Fietscross. Gerrie Heersmink, mijn buurman, was bereid die dag aanwezig te zijn en op de noodbaan werd weer een demonstratie gegeven. Helaas weer geen succes en de crossclub zag het eigenlijk ook niet meer zitten.
Een jaar later werd ik gebeld door Harrie Timmerman, coördinator hier in het dorp voor verschillende activiteiten. Of wij als crossclub nog wat deden voor de feestweek die in augustus plaats vind. Ieder jaar deden de crossers het bekende kuip ring steken, uiteraard met water, wat een leuk spektakel was. De Crossers hebben het vorig jaar weer opgepakt. Omdat het jaar daarvoor eenzelfde activiteit was toegevoegd zonder ons daarvan in kennis te stellen was mijn antwoord “Nee”!
Heb je niet wat anders dan?, vroeg Harrie. En toen schoot mij het Jeu de Boules verhaal weer te binnen. Er restte nog een dag of tien voordat de feestweek van start ging, maar alleen kon ik alles niet bolwerken. Ik heb toen weer een beroep gedaan op Gerrie Heersmink. Hij heeft mij geholpen met de voorbereiding, maar ook tijdens de feestweek. We hebben toen Harrie Timmerman weer opgebeld met de mededeling dat we een Jeu de Boules toernooi aan het voorbereiden waren en dat we ook zijn hulp nodig hadden met het oog op een redactioneel stuk in de krant.
We kregen volledig medewerking. In overleg met de Derrick crossers mochten we de kantine gebruiken. Het toernooi was een succes, maar toen kwam de realiteit: Woensdag 1 september…..Wie zouden er komen?, dat was de grote vraag. Er kwamen die eerste avond 12 mensen die zich spontaan opgaven. Een week later zaten we al op twintig personen. De club was opgericht.
Tijdens die oprichtingsvergadering werd een werkgroep met een voorlopig dagelijks bestuur aangesteld. 7 personen gaven zich daar vrijwillig voor op. Dat waren; Riky Lamberts, Fennie Zwiers, Marinus Veenstra, Frans Dronkers, Herman Hake, Gerrie Heersmink en ik (Gerrit Bakker).
De werkgroep ging van start, want er moest van alles gebeuren. Natuurlijk de locatie; hoe en waar, dus een gesprek aangevraagd bij de gemeente. De Gemeente had natuurlijk niet zomaar een locatie voor handen en ging toen op ons voorstel in om het stuk grond tussen de Derrick crossers en het woonwagenkamp gelegen te gebruiken zo lang als mogelijk was. De kantine mochten we van de Derrick crossers gebruiken, maar daar moesten later nog schriftelijke afspraken over worden gemaakt. De club kon verder met opstarten en er werd een voorlopig dagelijks bestuur aangesteld. Riky Lamberts als Voorzitter, Gerrie Heersmink als Secretaris en Gerrit Bakker als penningmeester.
De vereniging moest officieel worden aangemeld bij de Kamer van Koophandel, dus eerst naar de notaris en naar de bank voor een rekeningnummer, want zonder inkomsten, zoals contributie, geen club. De leden maakten spontaan de contributie over, ook al kon er nog helemaal niet gespeeld worden. er werd een sponsoractie gehouden bij de bedrijven en middenstand van Schoonebeek. Van de Gemeente kregen we 1000 gulden om te kunnen starten. Eindelijk konden we beginnen met het aanleggen van banen. Er werd zand en puin geregeld bij de Gemeente, maar het moest wel vervoerd worden. gelukkig had Gerrit een broer en een zwager die over grote tractoren beschikte. Een kiepkar werd geregeld en zodoende konden we het puin en zand verslepen. We zijn vele avonden en zaterdagen bezig geweest. Er was zelfs een boer uit het dorp die bereid was om enkele zaterdagen te assisteren. Als ik me niet vergis was dat Gerrit Habers. Het terrein werd vlak gemaakt en we konden met een afwerklaag en de omheining beginnen. Er moesten nog tegels komen, maar ook de toplaag moest nog worden aangeschaft. Omdat de vereniging niet kapitaalkrachtig genoeg was werd besloten het gedeelte gelegen aan de ijsbaan speel klaar te maken. Dat jaar zat het weer ons ook niet erg mee, waarvoor de officiële opening meerdere malen uitgesteld moest worden.
Langzaam maar zeker is ook begonnen met aanleggen van de voorste banen. De drainage, de paden en de afbakening van de banen. Het zag er allemaal groots uit en we konen wel met 100 boulers spelen op onze banen. De Zuidoost Drenthe Cup en het buurt en straten toernooi werd in het leven geroepen en is vandaag de dag nog steeds een groot succes. Wat nog ontbrak dat was verlichting, want we speelden wel eens door tot negen of tien uur ’s avonds. Met de winter naderende gaf dat problemen, want je kon dan geen boule of butje meer zien. Dus de vergunning werd aangevraagd bij de Gemeente en er waren geen problemen, dus we konden de verlichting aan gaan leggen.
De club was groeiende en we zaten op een gegeven moment al op 40 leden. De leden werden ook steeds actiever en deden mee aan toernooien die uitgeschreven waren door de N.J.B.B.
Een jaar lang hebben we Jan Vrielink uit Coevorden tot onze beschikking gehad als trainer. Die gaf stage trainingen voor de cursus trainer die hij volgde bij de N.J.B.B. Je kon merken dat de leden steeds beter gingen spelen en kwamen zelfs met prijzen naar huis. Door de spelers van de omliggende verenigingen was er al sprake van: Die Schoonebekers, die moet je in de gaten houden.
Na 11 jaar met veel plezier te hebben gespeeld op de banen aan de Kerkhoflaan is de club verhuisd naar sportpark de Kampen. Als club wil je met je tijd mee, en het onderkomen aan de Kerkhoflaan voldeed simpelweg niet meer aan de eisen voor de sterk gegroeide club. Ook om op de Nationale wedstrijdkalender toernooien te kunnen organiseren moesten we op een gegeven moment wel uit gaan kijken naar een ander onderkomen met een eigen kantineaccommodatie.